Σε νέα διμερή εμπορική συμφωνία με την οποία καταργεί τις συναλλαγές σε δολάριο, αυτή τη φορά με τη Ρωσία, προχώρησε η Κίνα.
Ειδικότερα, βάσει του νέου συμφώνου, η Κίνα και η Ρωσία θα αντικαταστήσουν το δολάριο στις διμερείς εμπορικές συναλλαγές τους με τα εθνικά τους νομίσματα, το γουάν και το ρούβλι.
Η κίνηση αυτή δεν έχει σκοπό να σηματοδοτήσει πρόκληση προς το δολάριο, αναφέρουν δημοσιεύματα ξένου Τύπου που είδαν σήμερα το φως της δημοσιότητας.
Ο πρωθυπουργός της Κίνας, Wen Jiabao και ο πρόεδρος της Ρωσίας, Vladamir Putin, αναφέρθηκαν στην συγκεκριμένη παράμετρο αυτής της συμφωνίας αργά την Τρίτη, μετά από συναντήσεις στην Αγία Πετρούπολη.
Στο πλαίσιο αυτών των συναντήσεων, οι δύο χώρες προέβησαν επίσης στην υπογραφή διμερών συμφωνιών συνεργασίας για τον κλάδο της ενέργειας και του εμπορίου, σύμφωνα με δημοσίευμα της κρατικής China Daily.
«Όσον αφορά τις εμπορικές μας συναλλαγές, έχουμε αποφασίσει να χρησιμοποιούμε το δικό μας νόμισμα», φέρεται να δήλωσε ο Putin.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η Κίνα πρόσθεσε το ρούβλι στη λίστα των νομισμάτων που μπορούν να εμπορεύονται έναντι του γουάν στις εγχώριες συναλλαγές της.
Σημειώνεται ότι πρόσφατα η Κίνα προχώρησε σε ανάλογη συμφωνία διμερούς εμπορίου, με κατάργηση του δολαρίου στις διμερείς εμπορικές συναλλαγές, και με την Τουρκία.
Πηγή:www.capital.gr
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΙ Η' ΠΛΟΥΣΙΟΙ ;
ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙΣΕΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ.
Είμαστε φτωχοί. Τα μεγάλα κεφάλια όμως, γνωρίζουν την αλήθεια, και... γελάνε πίσω από την πλάτη μας !!!Ιδού λοιπόν :
Βωξίτης
Είμαστε η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χωρά της ΕΕ.
Ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπιστεί στην κεντρική Μακεδονία και Θράκη. Η μοναδική χωρά της ΕΕ που έχει κοιτάσματα μαγγανίου
Η Λαρκο είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα παράγωγης Νικελίου στην Ευρώπη που βρίσκεται στο υπέδαφος της χώρας μας.
Σμηκτίτες
Το μεγαλύτερο εύρος των χρήσεων και το επιστημονικό ενδιαφέρον των σμηκτιτων προέρχονται από τις φυσικές και χημικές τους ιδιότητες που δεν επιδεικνύονται από κανένα άλλο φυσικό υλικό. Οι εφαρμογές του είναι η διάθεση των απόβλητων, τα φάρμακα τα καλλυντικά ο καθαρισμός νερού κ.α. η Ελλάδα είναι η δεύτερη χωρά στον κόσμο μετά την Αμερικη στην εξόρυξη των σμηκτιτικών αργίλων.
Ο Μαγνητίτης που εξάγει η χωρά μας καλύπτει το 46% της συνολικής παράγωγης της Ευρώπης. Επίσης είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη με σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη.
Θα μπορούσα να γραφώ σελίδες ολόκληρες για τα Στρατηγικά Υλικά, τις Ραδιενεργές Πηγές. το Ραδόνιο, το Οσμιο, τον Χρυσό, το Πετρέλαιο, την Καβάλα, το Παγγαίο, την Κύθνο, το Λουτράκι, την Σουρωτή, Σκρα, Νιγρίτα, Φθιώτιδα, Σέρρες, Μύκονο και πολλές άλλες περιοχές πλούσιες σε κοιτάσματα, ικανά να τροφοδοτήσουν όλο τον κόσμο.
Δεν είναι πιστεύω τυχαίο που φιλοξενούμε στις εκβολές του Νέστου, τη δεύτερη σε μέγεθος αμερικανική βάση (φωνή της Αμερικής), σχεδόν πάνω στα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου που είναι σήμερα ανεκμετάλλευτα. (γιατί άραγε; )
Αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη
Το φυσικό αέριο ή το πετρέλαιο θα μεταφέρονται μέσω αυτού από την Κασπία στη δύση. Οι στρατηγικοί αναλυτές ονομάζουν αυτόν τον κόμβο ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΚΟΜΒΟ ή ΠΥΛΗ.
Μπορείτε ίσως και να αντιληφθείτε γιατί συντηρείται εδώ και χρόνια το άγος της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη…
Ο χρυσός της Χαλκιδικής
Από το 600 πΧ. Μέχρι το 1928 εξορύχτηκαν σε όλο τον κόσμο 5 εκατομμύρια χρυσού. Από το 1928 και με την φτηνή μέθοδο του κυανίου, μέχρι το 2004, εξορύχτηκαν 30 εκ. Η εξόρυξη των μεταλλείων της Χαλκιδικής και εφόσον χρησιμοποιηθεί αυτή η μέθοδος, θα δώσει το χρόνο 5 εκ. χρυσού.
Δηλαδή σε πέντε χρόνια η Ελλάδα θα μπορεί να παράγει περισσότερο χρυσό άπ’ αυτόν που έχει παραχθεί τα τελευταία 3.000 χρόνια!!!
Ο χρυσός μόνο που υπάρχει στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Θράκη θα μπορούσε να μας κάνει το πλουσιότερο κράτος στη γη.
Τα Μάρμαρα
Θα πω μόνο, πως αν μας επέτρεπαν οι μεγάλοι μας προστάτες να πουλήσουμε ένα μόνο κυβικό χιλιόμετρο μάρμαρο Πεντέλης, δέκα εκατομμύρια Έλληνες θα κάθονταν δίχως να δουλεύουν επί τριάντα χρόνια!!!
Τελικά, ναι ! Είμαστε οι πιο πλούσιοι φτωχοί στον κόσμο !!!
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΟΙ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΕΣ
Η εποχή του έθνους-κράτους έχει τελειώσει και η ιδέα ότι οι χώρες μπορούν να σταθούν μόνες τους είναι μια «ψευδαίσθηση» και ένα «ψέμα», πιστεύει ο πρόεδρος της ΕΕ, ενώ όπως είπε, “ο εθνικισμός είναι η χειρότερη απειλή που αντιμετωπίζει η ήπειρός μας, καθώς γεννά το μίσος για κάθε τι διαφορετικό”.
Σε μια από τις πιο ανοικτές διακηρύξεις του στόχου που είναι το ευρωπαϊκό υπερκράτος, από την εποχή του Ζακ Ντελόρ, ο Herman Van Rompuy προχώρησε στο να καταγγείλει τον ευρωσκεπτικισμό ως την «μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη». Οι συντηρητικοί βουλευτές καταδίκασαν τις εμπρηστικές παρατηρήσεις στην ομιλία του κ. Van Rompuy κατά την 21η επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, στις 9 Νοεμβρίου.
Είπαν ότι αποδείχθηκε ότι ο David Cameron θα πρέπει να δώσει μάχες, εάν δεν θέλει να δοθούν επιπλέον αρμοδιότητες στις Βρυξέλλες.
23 συντηρητικοί βουλευτές, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υποψήφιου για την ηγεσία Ντέιβιντ Ντέιβις, απαίτησαν δημοψήφισμα, εάν η Συνθήκη της Λισαβόνας τροποποιηθεί – ακόμα και αν οι υπουργοί υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές δεν επηρεάζουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Η έκκλησή τους ηττήθηκε.
Στην ομιλία του στη γερμανική πρωτεύουσα ο Van Rompuy είπε στο ακροατήριό του ότι «η εποχή του ομοιογενούς έθνους-κράτους έχει τελειώσει».
Πρόσθεσε ότι ο «κίνδυνος» του ευρωσκεπτικισμού εξαπλώνεται πέρα από τα όρια των χωρών, όπως η Βρετανία και γίνεται μία ισχυρότερη δύναμη σε ολόκληρη την ήπειρο.
«Πρέπει από κοινού να καταπολεμήσουμε τον κίνδυνο ενός νέου ευρωσκεπτικισμού», δήλωσε. «Αυτό δεν αποτελεί πλέον μονοπώλιο για λίγες χώρες.
«Σε κάθε κράτος μέλος, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η χώρα τους μπορεί να επιβιώσει μόνη της στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Είναι κάτι περισσότερο από μια παραίσθηση – είναι ένα ψέμα ».
Ο Βέλγος πολιτικός εξίσωσε τον ευρωσκεπτικισμό με τον φόβο, ο οποίος τελικά οδηγεί σε πόλεμο – επαναλαμβάνοντας τη γνωστή φράση πρώην Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, ότι «ο εθνικισμός είναι πόλεμος».
«Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ευρώπης σήμερα είναι ο φόβος», είπε. «Ο φόβος οδηγεί σε εγωισμό, ο εγωισμός οδηγεί στον εθνικισμό, ο εθνικισμός οδηγεί στον πόλεμο.
«Ο σημερινός εθνικισμός δεν αποτελεί συχνά μια θετική αίσθηση υπερηφάνειας για την δική μας ταυτότητα, αλλά ένα αρνητικό συναίσθημα φόβου για τους άλλους.”
Υπεραμυνόμενος του ευρώ, δήλωσε ότι η ύφεση θα ήταν πολύ χειρότερη αν η Γαλλία είχε ακόμα το φράγκο και η Γερμανία είχε ακόμα το μάρκο.
Και πάλι μιλώντας για πόλεμο, είπε: «Απλά φανταστείτε τη μεγάλη ύφεση του 2008/09 με τα παλιά νομίσματα. Θα οδηγούσε σε νομισματική αναταραχή και στο τέλος της ενιαίας αγοράς. Ένας νομισματικός πόλεμος καταλήγει πάντα στον προστατευτισμό».
Και σε μια αποστροφή του για την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, επαίνεσε τους «πολιτικούς του 1989, τον Χέλμουτ Κολ, τον Φρανσουά Μιτεράν, τον Ζακ Ντελόρ».
Δεν υπήρξε καμία αναφορά για την Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία ως πρωθυπουργός της Βρετανίας στάθηκε κατά της στενότερης ενοποίησης.
Ο ηγέτης του UKIP, Nigel Farage, δήλωσε: «Ο ‘Rumpy Pumpy’ είναι ανίκανος να κυβερνήσει. Αυτός ο άνθρωπος αποτελεί μία υπερβολική καταστροφή που θέλει να καταργήσει το έθνος μας. Το μόνο μη-έθνος είναι το Βέλγιο, η χώρα του.
Ο συντηρητικός βουλευτής Douglas Carswell, δήλωσε: «Επιτέλους θα δούμε τις πραγματικές προθέσεις που έχουν οι ευρωκράτες. Εάν αυτά που λέει ο κ. Van Rompuy τα πιστεύει, θα πρέπει τουλάχιστον κάποιος να τον είχε εκλέξει πριν τα πει”.
Στο μεταξύ άλλο θέμα ξέσπασε με σχετικά με τους ευρωκράτες που σπαταλάνε εκατομμύρια από τους φόρους του βρετανικού λαού για έργα όπως κέντρο υδροθεραπείας για σκύλους και στέλνοντας ένα θίασο να κάνει τον γύρο της Βρετανίας για την εκτέλεση του Χορού του Δύσοσμου Ποδιού (Smelly Foot Dance).
Στη Βρετανία, γήπεδα γκολφ, κέντρα μηχανοκίνητου αθλητισμού και κυνηγετικοί σύλλογοι επωφελήθηκαν από χιλιάδες λίρες που προορίζονταν για γεωργικές επιδοτήσεις.
Οι λεπτομέρειες που αποκαλύφθηκαν από τη δεξαμενή σκέψης ‘Open Europe’.
Ο διευθυντής του ‘Open Europe’, Mats Persson, δήλωσε: «Ο προϋπολογισμός της ΕΕ είναι παράλογος, υπερβολικά πολύπλοκος και απελπιστικά ξεπερασμένος. Τεράστια χρηματικά ποσά σπαταλούνται για έργα τα οποία δεν κάνουν τίποτα για να βοηθήσουν την οικονομία της ΕΕ να μπει και πάλι στο προσκήνιο. Δεν θα έπρεπε να μιλάμε καθόλου για αυξήσεις προϋπολογισμού μέχρι τα προβλήματα με τις σπατάλες και την κακοδιαχείριση να εξαλειφθεί.
PISTOS
Είπαν ότι αποδείχθηκε ότι ο David Cameron θα πρέπει να δώσει μάχες, εάν δεν θέλει να δοθούν επιπλέον αρμοδιότητες στις Βρυξέλλες.
23 συντηρητικοί βουλευτές, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υποψήφιου για την ηγεσία Ντέιβιντ Ντέιβις, απαίτησαν δημοψήφισμα, εάν η Συνθήκη της Λισαβόνας τροποποιηθεί – ακόμα και αν οι υπουργοί υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές δεν επηρεάζουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Η έκκλησή τους ηττήθηκε.
Στην ομιλία του στη γερμανική πρωτεύουσα ο Van Rompuy είπε στο ακροατήριό του ότι «η εποχή του ομοιογενούς έθνους-κράτους έχει τελειώσει».
Πρόσθεσε ότι ο «κίνδυνος» του ευρωσκεπτικισμού εξαπλώνεται πέρα από τα όρια των χωρών, όπως η Βρετανία και γίνεται μία ισχυρότερη δύναμη σε ολόκληρη την ήπειρο.
«Πρέπει από κοινού να καταπολεμήσουμε τον κίνδυνο ενός νέου ευρωσκεπτικισμού», δήλωσε. «Αυτό δεν αποτελεί πλέον μονοπώλιο για λίγες χώρες.
«Σε κάθε κράτος μέλος, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η χώρα τους μπορεί να επιβιώσει μόνη της στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Είναι κάτι περισσότερο από μια παραίσθηση – είναι ένα ψέμα ».
Ο Βέλγος πολιτικός εξίσωσε τον ευρωσκεπτικισμό με τον φόβο, ο οποίος τελικά οδηγεί σε πόλεμο – επαναλαμβάνοντας τη γνωστή φράση πρώην Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, ότι «ο εθνικισμός είναι πόλεμος».
«Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ευρώπης σήμερα είναι ο φόβος», είπε. «Ο φόβος οδηγεί σε εγωισμό, ο εγωισμός οδηγεί στον εθνικισμό, ο εθνικισμός οδηγεί στον πόλεμο.
«Ο σημερινός εθνικισμός δεν αποτελεί συχνά μια θετική αίσθηση υπερηφάνειας για την δική μας ταυτότητα, αλλά ένα αρνητικό συναίσθημα φόβου για τους άλλους.”
Υπεραμυνόμενος του ευρώ, δήλωσε ότι η ύφεση θα ήταν πολύ χειρότερη αν η Γαλλία είχε ακόμα το φράγκο και η Γερμανία είχε ακόμα το μάρκο.
Και πάλι μιλώντας για πόλεμο, είπε: «Απλά φανταστείτε τη μεγάλη ύφεση του 2008/09 με τα παλιά νομίσματα. Θα οδηγούσε σε νομισματική αναταραχή και στο τέλος της ενιαίας αγοράς. Ένας νομισματικός πόλεμος καταλήγει πάντα στον προστατευτισμό».
Και σε μια αποστροφή του για την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, επαίνεσε τους «πολιτικούς του 1989, τον Χέλμουτ Κολ, τον Φρανσουά Μιτεράν, τον Ζακ Ντελόρ».
Δεν υπήρξε καμία αναφορά για την Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία ως πρωθυπουργός της Βρετανίας στάθηκε κατά της στενότερης ενοποίησης.
Ο ηγέτης του UKIP, Nigel Farage, δήλωσε: «Ο ‘Rumpy Pumpy’ είναι ανίκανος να κυβερνήσει. Αυτός ο άνθρωπος αποτελεί μία υπερβολική καταστροφή που θέλει να καταργήσει το έθνος μας. Το μόνο μη-έθνος είναι το Βέλγιο, η χώρα του.
Ο συντηρητικός βουλευτής Douglas Carswell, δήλωσε: «Επιτέλους θα δούμε τις πραγματικές προθέσεις που έχουν οι ευρωκράτες. Εάν αυτά που λέει ο κ. Van Rompuy τα πιστεύει, θα πρέπει τουλάχιστον κάποιος να τον είχε εκλέξει πριν τα πει”.
Στο μεταξύ άλλο θέμα ξέσπασε με σχετικά με τους ευρωκράτες που σπαταλάνε εκατομμύρια από τους φόρους του βρετανικού λαού για έργα όπως κέντρο υδροθεραπείας για σκύλους και στέλνοντας ένα θίασο να κάνει τον γύρο της Βρετανίας για την εκτέλεση του Χορού του Δύσοσμου Ποδιού (Smelly Foot Dance).
Στη Βρετανία, γήπεδα γκολφ, κέντρα μηχανοκίνητου αθλητισμού και κυνηγετικοί σύλλογοι επωφελήθηκαν από χιλιάδες λίρες που προορίζονταν για γεωργικές επιδοτήσεις.
Οι λεπτομέρειες που αποκαλύφθηκαν από τη δεξαμενή σκέψης ‘Open Europe’.
Ο διευθυντής του ‘Open Europe’, Mats Persson, δήλωσε: «Ο προϋπολογισμός της ΕΕ είναι παράλογος, υπερβολικά πολύπλοκος και απελπιστικά ξεπερασμένος. Τεράστια χρηματικά ποσά σπαταλούνται για έργα τα οποία δεν κάνουν τίποτα για να βοηθήσουν την οικονομία της ΕΕ να μπει και πάλι στο προσκήνιο. Δεν θα έπρεπε να μιλάμε καθόλου για αυξήσεις προϋπολογισμού μέχρι τα προβλήματα με τις σπατάλες και την κακοδιαχείριση να εξαλειφθεί.
PISTOS
ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΛΑΒΕΙ, ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ ΔΟΣΗ
ΑΓΩΝΑ δρόμου, για να μην εμφανίσουν περισσότερα «κόκκινα» δάνεια στο κλείσιμο του εννεαμήνου, έδωσαν τις τελευταίες εβδομάδες του Σεπτεμβρίου οι τράπεζες. Εφτασαν μάλιστα στο σημείο να ανταγωνίζονται η μία την άλλη, για να πάρουν τα ευρώ των δανειοληπτών.
Το τελευταίο διάστημα ο ανταγωνισμός των τραπεζών για να συγκεντρώσουν οφειλές από πιεσμένους πελάτες φτάνει στα άκρα:
1 Σε πολλές περιπτώσεις ο ίδιος πελάτης χρωστάει σε πολλές τράπεζες. Την περίοδο της ευφορίας τα πιστωτικά ιδρύματα χορηγούσαν δάνεια και κάρτες χωρίς ελέγχους για τις δυνατότητες αποπληρωμής. Οπως χαρακτηριστικά έλεγε τραπεζικός παράγων, πριν από μερικά χρόνια τα τμήματα μάρκετινγκ ορισμένων τραπεζών έψαχναν (ατύπως) λίστες με τους πελάτες ανταγωνιστριών τραπεζών για να τους πουλήσουν κάρτες και δάνεια. Ετσι, σήμερα που η αγωνία των τραπεζών για ρευστότητα φτάνει στο αποκορύφωμα, έχουν δοθεί οδηγίες στις εταιρείες που αναλαμβάνουν να συγκεντρώσουν οφειλές για λογαριασμό πελατών να τους κυνηγούν κυρίως κατά τις ημερομηνίες μισθοδοσίας, προτού προλάβουν να εισπράξουν οι ανταγωνίστριες τράπεζες.
2 Η είσπραξη των οφειλών αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, καθώς πλέον «όλη η Ελλάδα είναι υπό πίεση»: Οι μισθωτοί κυρίως του Δημοσίου, αλλά πλέον και του ιδιωτικού τομέα, έχουν υποστεί μείωση εισοδήματος (αρκετοί, λόγω ανεργίας, έχουν απολέσει πλήρως το εισόδημά τους), καταστηματάρχες και επιχειρηματίες ζουν το δράμα τους εν μέσω μειωμένης ζήτησης και δυσκολεύονται να αποπληρώσουν τις οφειλές. Πηγές του τραπεζικού χώρου έλεγαν ότι το φαινόμενο της καθυστέρησης αρχίζει να εμφανίζεται πλέον και σε επαγγέλματα που θεωρούνται αλώβητα, όπως ελεύθεροι επαγγελματίες κ.λπ.
Για να μην επιβαρύνουν μάλιστα την εικόνα οικονομικής ευρωστίας τους με πολλά μη εξυπηρετούμενα δάνεια, οι τράπεζες κουκουλώνουν το πρόβλημα, δίνοντας (άλλοτε τεχνητή άλλοτε πραγματική) παράταση αποπληρωμής.
Οπως αναφέρουν τραπεζίτες, τις τελευταίες εβδομάδες ενόψει και τους κλεισίματος εννεαμήνου, γίνεται μια ιδιότυπη μάχη, για να πεισθούν πελάτες που, είτε δεν είναι συνεπείς στις πληρωμές των δόσεων για διάστημα πάνω από 90 μέρες είτε πλησιάζουν το συγκεκριμένο χρονικό όριο, να πληρώσουν κάποια δόση ή δόσεις, για να μην το υπερβούν. Ενίοτε μάλιστα, το δάνειο ρυθμίζεται ή ξαναρυθμίζεται με μεγαλύτερη περίοδο χάριτος κ.λπ., ώστε να μην καταχωριστεί ως μη εξυπηρετούμενο.
Τραπεζίτες αναφέρουν ότι το ζήτημα περιπλέκεται, όταν ο πελάτης είναι πίσω στις δόσεις σε περισσότερες από μία τράπεζες, αλλά παράλληλα χρωστά στο Δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία. Πάντως, στα κοινοπρακτικά δάνεια που έχουν δοθεί σε επιχειρήσεις, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, γιατί οι τράπεζες που έχουν δώσει το μεγαλύτερο ποσό, προηγούνται.
Την ίδια στιγμή, πάντως, στην αγορά η ρευστότητα πέφτει με το σταγονόμετρο. Το γεγονός αποτυπώνεται εν μέρει στα νούμερα για την πιστωτική επέκταση (μεταβολή του υπολοίπου των χορηγήσεων), που επιβραδύνθηκε περαιτέρω σε 1,5% τον Αύγουστο από 2,3% τον Ιούλιο και 4,1% τον Δεκέμβριο του 2009. Ακόμη πιο πολύ φάνηκε στην καθαρή αρνητική ροή χρήματος, ύψους 1,12 δισ. ευρώ τον Αύγουστο έναντι αρνητικής ροής 89 εκατ. ευρώ τον Ιούλιο, που αποτυπώνει κυρίως το γεγονός ότι οι εκταμιεύσεις ήταν μικρότερες από τις αποπληρωμές δανείων.
Πάντως, το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων συνεχίζει την ανοδική του πορεία. Το 8% περίπου του συνόλου των δανείων, που είχαν χορηγηθεί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα στα τέλη Ιουνίου, δεν εκτοκίζονταν κανονικά για πάνω από 90 μέρες, σύμφωνα με αναλυτές. Ομως όλοι παραδέχονται ότι το πραγματικό ποσοστό είναι μεγαλύτερο, αφού έχει γίνει σωρεία ρυθμίσεων δανείων -κυρίως επιχειρηματικών- στο παρελθόν.
Οι καταθέσεις
Η σφιχτή πιστοδοτική πολιτική των τραπεζών σχετίζεται με τις δυσκολίες που έχουν να συγκεντρώσουν ρευστότητα. Γι' αυτό και αναζητούν χρήμα, προσφέροντας υψηλά επιτόκια στις προθεσμιακές, τα οποία έφτασαν τον Σεπτέμβριο για τις τρίμηνες καταθέσεις μεγάλων ποσών το 5%. Αντίθετα, για μικρότερα ποσά τα επιτόκια διαμορφώνονταν μεταξύ 4% και 5%. Τα επιτόκια καταθέσεων αναμένεται να εξομαλυνθούν κάπως τις προσεχείς εβδομάδες, αν δεν υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις στο θέμα των καταθέσεων.
Του Δ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
Το τελευταίο διάστημα ο ανταγωνισμός των τραπεζών για να συγκεντρώσουν οφειλές από πιεσμένους πελάτες φτάνει στα άκρα:
1 Σε πολλές περιπτώσεις ο ίδιος πελάτης χρωστάει σε πολλές τράπεζες. Την περίοδο της ευφορίας τα πιστωτικά ιδρύματα χορηγούσαν δάνεια και κάρτες χωρίς ελέγχους για τις δυνατότητες αποπληρωμής. Οπως χαρακτηριστικά έλεγε τραπεζικός παράγων, πριν από μερικά χρόνια τα τμήματα μάρκετινγκ ορισμένων τραπεζών έψαχναν (ατύπως) λίστες με τους πελάτες ανταγωνιστριών τραπεζών για να τους πουλήσουν κάρτες και δάνεια. Ετσι, σήμερα που η αγωνία των τραπεζών για ρευστότητα φτάνει στο αποκορύφωμα, έχουν δοθεί οδηγίες στις εταιρείες που αναλαμβάνουν να συγκεντρώσουν οφειλές για λογαριασμό πελατών να τους κυνηγούν κυρίως κατά τις ημερομηνίες μισθοδοσίας, προτού προλάβουν να εισπράξουν οι ανταγωνίστριες τράπεζες.
2 Η είσπραξη των οφειλών αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, καθώς πλέον «όλη η Ελλάδα είναι υπό πίεση»: Οι μισθωτοί κυρίως του Δημοσίου, αλλά πλέον και του ιδιωτικού τομέα, έχουν υποστεί μείωση εισοδήματος (αρκετοί, λόγω ανεργίας, έχουν απολέσει πλήρως το εισόδημά τους), καταστηματάρχες και επιχειρηματίες ζουν το δράμα τους εν μέσω μειωμένης ζήτησης και δυσκολεύονται να αποπληρώσουν τις οφειλές. Πηγές του τραπεζικού χώρου έλεγαν ότι το φαινόμενο της καθυστέρησης αρχίζει να εμφανίζεται πλέον και σε επαγγέλματα που θεωρούνται αλώβητα, όπως ελεύθεροι επαγγελματίες κ.λπ.
Για να μην επιβαρύνουν μάλιστα την εικόνα οικονομικής ευρωστίας τους με πολλά μη εξυπηρετούμενα δάνεια, οι τράπεζες κουκουλώνουν το πρόβλημα, δίνοντας (άλλοτε τεχνητή άλλοτε πραγματική) παράταση αποπληρωμής.
Οπως αναφέρουν τραπεζίτες, τις τελευταίες εβδομάδες ενόψει και τους κλεισίματος εννεαμήνου, γίνεται μια ιδιότυπη μάχη, για να πεισθούν πελάτες που, είτε δεν είναι συνεπείς στις πληρωμές των δόσεων για διάστημα πάνω από 90 μέρες είτε πλησιάζουν το συγκεκριμένο χρονικό όριο, να πληρώσουν κάποια δόση ή δόσεις, για να μην το υπερβούν. Ενίοτε μάλιστα, το δάνειο ρυθμίζεται ή ξαναρυθμίζεται με μεγαλύτερη περίοδο χάριτος κ.λπ., ώστε να μην καταχωριστεί ως μη εξυπηρετούμενο.
Τραπεζίτες αναφέρουν ότι το ζήτημα περιπλέκεται, όταν ο πελάτης είναι πίσω στις δόσεις σε περισσότερες από μία τράπεζες, αλλά παράλληλα χρωστά στο Δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία. Πάντως, στα κοινοπρακτικά δάνεια που έχουν δοθεί σε επιχειρήσεις, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, γιατί οι τράπεζες που έχουν δώσει το μεγαλύτερο ποσό, προηγούνται.
Την ίδια στιγμή, πάντως, στην αγορά η ρευστότητα πέφτει με το σταγονόμετρο. Το γεγονός αποτυπώνεται εν μέρει στα νούμερα για την πιστωτική επέκταση (μεταβολή του υπολοίπου των χορηγήσεων), που επιβραδύνθηκε περαιτέρω σε 1,5% τον Αύγουστο από 2,3% τον Ιούλιο και 4,1% τον Δεκέμβριο του 2009. Ακόμη πιο πολύ φάνηκε στην καθαρή αρνητική ροή χρήματος, ύψους 1,12 δισ. ευρώ τον Αύγουστο έναντι αρνητικής ροής 89 εκατ. ευρώ τον Ιούλιο, που αποτυπώνει κυρίως το γεγονός ότι οι εκταμιεύσεις ήταν μικρότερες από τις αποπληρωμές δανείων.
Πάντως, το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων συνεχίζει την ανοδική του πορεία. Το 8% περίπου του συνόλου των δανείων, που είχαν χορηγηθεί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα στα τέλη Ιουνίου, δεν εκτοκίζονταν κανονικά για πάνω από 90 μέρες, σύμφωνα με αναλυτές. Ομως όλοι παραδέχονται ότι το πραγματικό ποσοστό είναι μεγαλύτερο, αφού έχει γίνει σωρεία ρυθμίσεων δανείων -κυρίως επιχειρηματικών- στο παρελθόν.
Οι καταθέσεις
Η σφιχτή πιστοδοτική πολιτική των τραπεζών σχετίζεται με τις δυσκολίες που έχουν να συγκεντρώσουν ρευστότητα. Γι' αυτό και αναζητούν χρήμα, προσφέροντας υψηλά επιτόκια στις προθεσμιακές, τα οποία έφτασαν τον Σεπτέμβριο για τις τρίμηνες καταθέσεις μεγάλων ποσών το 5%. Αντίθετα, για μικρότερα ποσά τα επιτόκια διαμορφώνονταν μεταξύ 4% και 5%. Τα επιτόκια καταθέσεων αναμένεται να εξομαλυνθούν κάπως τις προσεχείς εβδομάδες, αν δεν υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις στο θέμα των καταθέσεων.
Του Δ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Aρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΝΤΡΟΠΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΦΟΒΙΣΑΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρ΄οτι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απΆ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΜΕ ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ΅ρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Aρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΝΤΡΟΠΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΦΟΒΙΣΑΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρ΄οτι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απΆ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΜΕ ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ΅ρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)