ΕΜΦΥΛΙΟΣ 1945 - 1949

Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου η Γερμανική εθνικοσοσιαλιστική αεροπορία
(Luftwaffe)
και η αντίστοιχη Ιταλική βομβάρδισαν πολλές πόλεις και
χωριά. Ανάμεσα τους και τη βασκική πόλη Γκουέρνικα στις
26 Απριλίου 1937 σκοτώνοντας μόνο αμάχους. Ο Πάμπλο
Πικάσο, συγκλονισμένος από το μέγεθος της καταστροφής,
καταστροφής, ζωγράφισε τον ομώνυμο διάσημο πίνακά
του και τον εξέθεσε για πρώτη φορά στο ισπανικό
περίπτερο της Διεθνούς Έκθεσης του Παρισιού το 1937.

Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1945 - 1949

Οι απώλειες των δύο ελληνικών στρατών στον εμφύλιο πόλεμο του 1945-1949 υπήρξαν ολέθριες. Στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, η Ελλάδα είχε 13.676 νεκρούς. Στον εμφύλιο, οι νεκροί ξεπέρασαν τις 50.000. Οι Δεξιοί που έχασαν τη ζωή τους ανέρχονται στις 20.000, οι αριστεροί, περίπου στις 27.000 !!! Οι τραυματίες και των δύο πλευρών, ήταν περίπου στις 80.000.

Σαράντα εφτά χιλιάδες κατοικίες καταστράφηκαν. Χίλια εξακόσια πενήντα σχολεία, εννιακόσιες τριάντα γέφυρες, δημόσια κτίρια, νοσοκομεία και μεγάλο μέρος του οδικού δικτύου. Επίσης εξοντώθηκαν 1,5 – 2 εκατ  ζώα.

Στις 1 Ιουνίου του 1945 συνεδριάζει το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και συμμετέχει ο Ν. Ζαχαριάδης. Στις 16 του ίδιου μήνα αυτοκτονεί το γελαστό παιδί της Αριστεράς, Θανάσης Κλάρας (Άρης Βελουχιώτης) .

Πολιτικοί κύκλοι, υποστηρίζουν ότι δεν αυτοκτόνησε κι ότι τον «φάγαν» οι «δικοί του», η υποψία αυτή εντείνεται από το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει ο Άρης, τον είχε αποκηρύξει ο Ζαχαριάδης από το Κόμμα. Ο Ζαχαριάδης από την αρχή του ένοπλου αγώνα εναντίον των δεξιών, ακολουθούσε πιστά τις εντολές του Στάλιν, όπως οι εκάστοτε κυβερνώντες της δεξιάς «έπαιρναν γραμμή» από τις κυβερνήσεις της Αγγλίας και των ΗΠΑ.

Οι εμφύλιες συγκρούσεις ίσως να είχαν αποφευχθεί αν το ΚΚΕ δεν τηρούσε τη λογική του Στάλιν και λάμβανε μέρος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.

Εικοσιέξι Μαρτίου του ΄46 αρχίζει και τυπικά ο εμφύλιος με την επίθεση αριστερής ομάδας υπό τον καπετάνιο Υψηλάντη εναντίον σταθμού χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας και στις 31/3 διεξάγονται οι εκλογές με την αποχή του ΚΚΕ και των άλλων κομμάτων του ΕΑΜ.

Ο Ζαχαριάδης ξεσηκώνει τους αριστερούς πολίτες σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη να πάρουν τα άρματα.

Το τέλος του ΄46 είναι τραγικό.

Συλλήψεις αριστερών πολιτών, εκτοπίσεις και μαζικοί εγκλεισμοί σε στρατόπεδα εξορίας.

Επιθέσεις αριστερών σε κτίρια και σταθμούς της χωροφυλακής, σφαγιασμοί εκατοντάδων δεξιών πολιτών.

Το ΄47 συνεχίζονται οι αδελφοκτονίες. Οι Αριστεροί με φονικές μάχες καταλαμβάνουν Κιλκίς και Φλώρινα. Ακολουθούν, Αλεξανδρούπολη, Σουφλί, Διδυμότειχο, Φέρες. Επικρατούν στη Βόρεια Πίνδο και στα Ζαγόρια. Κάθε νίκη και ένας σπαραγμός ελληνικός. Εδραιώνονται στη Σάμο, Αράχοβα, Σιάτιστα, Άρτα..

Το ΄48 όργιο τρομοκρατίας των Δεξιών στη Μακρόνησο. Εκτελέσεις  , συλλήψεις, εξορίες σε αριστερούς πολίτες.

Οι Αριστεροί με αιματηρές επιθέσεις καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερα τμήματα της ελληνικής επικράτειας. Δημοσιεύεται προκήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ που τελειώνει με την προτροπή: «… άντρες στελέχη του ΔΣΕ σε όποια γωνιά της Ελλάδας κι αν πολεμάτε, ένα πρέπει να είναι το σύνθημά σας: χτυπάτε, χτυπάτε! Μη χάνετε ούτε λεπτό. Μαζί με τους ήρωες του Γράμμου σφυρηλατήστε κι εσείς τη λευτεριά της πατρίδας»

Μέσα στο 1948 έγιναν 1.509 μικρές και μεγάλες φονικές μάχες μεταξύ των δύο στρατών.

Στις αρχές του ΄49 συνεχίζονται οι νίκες των αριστερών, αλλά οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των κυβερνητικών, είναι αυτή τη φορά πιο συντονισμένες και περί τα μέσα του Ιουνίου αρχίζουν οι αριστεροί να υποχωρούν και να εγκαταλείπουν  στρατηγικής σημασίας  τοποθεσίες, που αγωνίστηκαν, με το αίμα να ρέει άφθονο, για να τις καταλάβουν. Περισσότερο από τύχη κι από έλλειψη κεντρικής διοίκησης που να εφαρμόζει συγκεκριμένο σχέδιο επιχειρήσεων, οι δυνάμεις της αριστεράς υπόκεινται σε πανωλεθρία. Ο Ν. Ζαχαριάδης και το επιτελείο του πανικόβλητοι παρακολουθούν την καταστροφή. Ο «Ναπολέων» της Αριστεράς Ζαχαριάδης, παρακολουθεί σχεδόν αδιάφορα το «Βατερλό» του στρατού του και τη δεινή ήττα ενός σφριγηλού λαϊκού κινήματος, που το διέλυσε για την εξυπηρέτηση του ιδίου και των βλέψεων του, ακολουθώντας τις παραινέσεις του «μεγάλου αρχηγού» του, Ιωσήφ Στάλιν!

Και με  το τυπικό τέλος του εμφυλίου τον Οκτώβρη του ΄49, συνέρχεται η 6^η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ για να εκτιμήσει τη νέα κατάσταση, μετά τη δραματική ήττα του ΔΣΕ. Η σχετική απόφαση καταλήγει με τη φράση που ανακοινώνεται από το ραδιοφωνικό σταθμό του ΔΣΕ/ΚΚΕ:

«Το ΚΚΕ, εμπνευστής, οργανωτής και καθοδηγητής του ΔΣΕ, έσωσε άλλη μία φορά την τιμή της Ελλάδας» ( !!! )

Έλεος!!! Αν δεν είχε χυθεί τόσο αίμα αδελφικό, αν χιλιάδες γυναίκες, αδελφές, κόρες, μάνες, δεν είχαν τυφλωθεί από το κλάμα, θα μπορούσε κανείς να γελάσει τρανταχτά μέχρι να σκάσει από τα γέλια.

Ανόητοι και τρισάθλιοι Δεξιοί.

Ανόητοι και τρισάθλιοι Αριστεροί.

Καταντήσατε την Ελευθερία  έπαθλο, τον Πατριωτισμό έπαθλο, την Ισότητα έπαθλο, σ΄ έναν τραγικό και ολέθριο εμφύλιο πόλεμο.

Από τη στιγμή που ο αδελφός ύψωσε το όπλο εναντίον του αδελφού του, ήδη η Ελευθερία, ο Πατριωτισμός και η Ισότητα, είχαν χάσει την αξία τους.

Γιατί, ποιος Δεξιός, αν είναι άνθρωπος, σκότωσε τον αδελφό του με την αξιοκατάκριτη παραίνεση του ακατανόμαστου Τσώρτσιλ κι έπειτα δικαιώθηκε και ησύχασε η ψυχή του;

Ποιος Αριστερός, αν είναι άνθρωπος, έσφαξε τον αδελφό του με τη θεωρητική παραίνεση του «πάτρωνά» του Στάλιν, κι έπειτα έζησε με ήρεμη ψυχή ως το τέλος της ζωής του;

ΗΡΩ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ