ΘΑ 'ΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΑΠΟΨΕ ΦΙΛΕ

 Χρόνια περίμενα αυτή τη σπουδαία μέρα που θα γινόσουν επιτέλους ώριμος για να ακούσεις αυτά που έχω να σου πω. Είναι λόγια καρδιάς και πρέπει να μ’ ακούσεις με προσοχή.

Σε κάποια μέρη του κόσμου, μαζεύτηκαν κάποτε μερικοί μεγάλοι άνθρωποι και συζήτησαν την άκρατη δίψα σου να γίνεις σκλάβος και σκέφτηκαν πως με κάποιους επιδέξιους χειρισμούς θα μπορέσουν να σε χειραγωγήσουν για δικό τους όφελος. Έτσι λοιπόν,  επί πενήντα χρόνια και πλέον,  δαμάζουν  τον ελεύθερο εαυτό σου, σου υπόσχονται την ευτυχία,   αλλά θυσιάζουν κομμάτι – κομμάτι τη σπουδαιότητά σου στο βωμό του συμφέροντος. Σου έμαθαν ότι δεν αξίζεις τίποτε δίχως αυτούς. Σου έδειξαν ότι  είσαι κατώτερο ον,  χωρίς καμιά αξία,  κι ότι αυτοί είναι που δίνουν  πραγματική υπόσταση στην ύπαρξή σου.  Κι εσύ τους πίστεψες γιατί κάθε φορά που σε χρειάζονται έρχονται κοντά σου, σε ρωτάνε για τα προβλήματά σου, σου κάνουν χειραψίες, σε χτυπάνε φιλικά στον ώμο και σε διαβεβαιώνουν ότι βρίσκονται στο πλάι σου κι ότι η ζωή σου δίχως αυτούς θα ήταν χειρότερη. Δεν σου λένε ότι θέλουν την ψήφο σου για την προσωπική τους δόξα, αλλά επαγγέλλονται  το εθνικό μεγαλείο και την δική σου ευημερία.

Πόσο ανόητος υπήρξες φίλε όλα αυτά τα χρόνια ! Γιατί ξέρεις πολύ καλά πως την άλλη μέρα, αφού έχουν καταμετρηθεί οι κάλπες, σ’ έχουν κιόλας ξεχάσει.  Δεν σ’ αγαπούν φίλε, κατάλαβέ το επιτέλους, σε περιφρονούν γιατί κι εσύ περιφρονείς τον εαυτό σου.  Σου πετάνε ένα ξεροκόμματο από τις μεγάλες τους αρπαγές, σου δίνουν μια θέση εργασίας που δεν την αξίζεις για μερικούς μήνες ή ένα χρόνο (για να είσαι πάντα στη διάθεσή τους) , κι εσύ ζητωκραυγάζεις «ζήτω» και τους αποκαλείς «σωτήρες».  Τρέμεις ανόητε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση μη τυχόν χάσουν τα αφεντικά σου κι αναλάβουν «οι άλλοι» επειδή θα διαπιστώσουν την ανικανότητά σου, ότι όλη σου η ζωή στηρίχθηκε στο ψέμα, ότι  τη θέση που κατέχεις δεν την πήρες αξιοκρατικά με το σπαθί σου, ότι σε αγόρασαν, ότι σε αγοράζουν κάθε φορά που σε χρειάζονται, ότι πουλάς την αλήθεια σου, το μέλλον των παιδιών μας, την ευημερία των συνανθρώπων σου. Με την ίδια συμφεροντολογική νοοτροπία μεγαλώνεις και τα παιδιά σου. Γλύφεις τα αφεντικά σου για να βάλουν σε μια «θεσούλα» τα βλαστάρια σου εις βάρος άλλων παιδιών που κόπιασαν, σπούδασαν κι αξίζουν πραγματικά.

Συνηθισμένος να επαναλαμβάνεις αυτά που λένε οι σωτήρες σου, έχασες  το αισθητήριο όργανο να έχεις δική σου σκέψη. 

Αν είχες έναν απειροελάχιστο κόκκο αυτοσεβασμού, θα αντιλαμβανόσουν πως αυτά που υπομένουν όλοι εξ αιτίας σου και υποφέρουν από τους αχυράνθρωπους που ψηφίζεις όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα τα υπέμεναν ούτε ώρα. Εσύ και οι απόγονοί σου συντηρείτε το σαθρό αυτό σύστημα. Εσύ είσαι που αναπαράγεις συνεχώς τον αβδηριτισμό και τη ματαιοδοξία του σάπιου πολιτικού κατεστημένου που υπηρετείς. Γι’ αυτό σε φοβάμαι φίλε.

Σε φοβούνται όλοι οι αληθινοί άνθρωποι που πασχίζουν να αποτινάξουν το ζυγό που τους επέβαλαν οι  «ελευθερωτές»  σου. Σε φοβούνται επειδή είσαι ικανός να προδώσεις τους φίλους σου, να εκμεταλλευτείς τον ευγενικό άνθρωπο, να κλέψεις την ευτυχία του διπλανού σου, να καταδιώξεις την αλήθεια, να είσαι πάντα με το μέρος των απατεώνων και να τους στηρίζεις ώστε να με κλέβουν περισσότερο.

Οι «σωτήρες» σου,  έντυσαν τη ζωή σου με φανταχτερές λέξεις όπως Δημοκρατία, Δικαίωμα στην Εργασία, Ελευθερία, Ισότητα, κι εσύ κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και καμαρώνεις. Δεν σου έμαθαν όμως τι σημαίνουν στην ουσία αυτές οι λέξεις, δεν έπρεπε να ξέρεις, δεν τους συνέφερε, επειδή τώρα που τις εφαρμόζουν λάθος σε βάζουν να χειροκροτείς και να φωνάζεις «ζήτω». Έτσι, δεν έμαθες ποτέ πως η Δημοκρατία και η Ισότητα όταν εφαρμόζονται σωστά, ο κόσμος ευημερεί, κανένας νέος δεν φεύγει από τον τόπο του όταν υπάρχει  ευημερία, κανείς δεν είναι άνεργος, κανένα παιδί δεν πεινάει, κανένας δεν αυτοκτονεί από απελπισία, κανένας άρρωστος δεν πεθαίνει επειδή δεν υπάρχουν γιατροί ή φάρμακα. 

Δεν αντιλήφθηκες ποτέ την μεγάλη σου ευθύνη σε όλα αυτά ανόητε;

Το ήθελα πολύ να σου μιλήσω απόψε. Να σε αναγκάσω να δεις ποιος  πραγματικά είσαι. Γιατί ο καθρέφτης,  σού λέει ψέματα, και θα συνεχίσει να σου λέει αν δεν αλλάξεις ριζικά την αίολη νοοτροπία σου.  Είσαι αυτός που κοιμάται με τη γυναίκα του φίλου του και φορτώνει  την ανηθικότητά του στους άλλους.  Είσαι αυτός που κλέβει  από το ταμείο του κράτους και κατηγορεί  τους συνεργάτες του. Είσαι το φερέφωνο των παπατζήδων που κυβερνούν, είσαι η αιτία που δυστυχούν οι συνάνθρωποί σου, ζεις στο βούρκο γι’ αυτό πετάς με μεγάλη ευκολία τη λάσπη σου στους διαφορετικούς από εσένα.

Αν μπορούσες να δεις ποιος είσαι στην πραγματικότητα, η κοινωνία θα είχε γλυτώσει κι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος !

ΗΡΩ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ