ΔΡΑΧΜΗ - ΕΥΡΩ

Πριν η δραχμή γίνει ευρώ, υπήρχε ένα ισχυρό χαρτονόμισμα στην ελληνική οικονομία. Ήταν το πεντακοσάρικο που μ΄ αυτό, μπορούσες να πιείς ένα καφέ και ν΄ αγοράσεις ένα πακέτο τσιγάρα. Σήμερα, για τα ίδια πράγματα, χρειάζεσαι το λιγότερο, 4 πεντακοσάρικα. Πώς όμως έφθασε το χρήμα να έχει τόσο ακριβή τιμή; Πώς από τη μια στιγμή στην άλλη, δίχως να το καταλάβουμε, ξεγελαστήκαμε τόσο οικτρά; Ο τρόπος που εισχώρησε το ευρώ στη ζωή μας, ήταν ύπουλος και απατεωνίστικος. Στην Αμερική το 1 δολάριο δεν διαφέρει ούτε στο μέγεθος, ούτε στο σχεδιασμό με το εκατοδόλαρο. Ο Αμερικανός εκτιμά το ένα δολάριο και οι αυξήσεις του στα προϊόντα παίζουν με τα σεντς. Ο Έλληνας, είχε συνηθίσει ότι τα κέρματα ήταν ευτελούς αξίας. Έτσι όταν σχεδιάστηκε το τεράστιας αξίας κέρμα των δύο ευρώ, ο Έλληνας είχε την αίσθηση ότι ήταν κέρμα ανύπαρκτης αξίας. Δηλαδή ένα πεντακοσάρικο και δύο κατοστάρικα, ο Έλληνας τα θεωρούσε τίποτα. Η παγίδα ήταν ότι οι εφτακόσιες δραχμές μας, σχεδιάστηκαν σε κέρμα, ούτως ώστε ο τριπλασιασμός και τετραπλασιασμός των προϊόντων να περάσει ύπουλα και γρήγορα στη συνείδησή μας. Δίναμε δηλαδή ένα κέρμα των επτακοσίων δραχμών για να αγοράσουμε ένα αναψυκτικό που είχε εξήντα δραχμές την εποχή προ ευρώ, και ντρεπόμασταν να πάρουμε ρέστα. Πίναμε ένα καφέ που αυτομάτως κόστιζε την τριπλή αξία σε ευρώ, και αφήναμε φιλοδώρημα δυο φορές το κόστος του καφέ όταν τον πληρώναμε σε δραχμές. Τη στιγμή που οι αυξήσεις του 10% στο ψωμί, που από 100 δραχμές θα το αγοράζαμε 110 δρ. μας έκαναν να επαναστατήσουμε, και να σημάνει συναγερμός, αυτός ο συναγερμός δεν χτυπούσε κατά την αλλαγή της δραχμής σε ευρώ, γιατί δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της απάτης και της ασυδοσίας που γινόταν εις βάρος μας. Άλλη απάτη υπήρξε και το χαρτονόμισμα των πέντε ευρώ. Ένα γελοίο και «φτωχό» χαρτονόμισμα, υπήρξε ύπουλος εχθρός της τσέπης μας. Το ποσό αυτό που αντιστοιχεί σήμερα στο ένα τέταρτο του ημερομισθίου, σαν χαρτονόμισμα, μας ήταν ασήμαντο. Το θέμα είναι πως οι χίλιες επτακόσιες δραχμές τότε, ήταν ένα σπουδαίο ποσό. Δεν του είχαμε δώσει τον απαιτούμε σεβασμό γιατί ήταν σχεδιασμένο εξ αρχής να μας φαίνεται ασήμαντο και γελοίο. Πιο μικρό και τυπωμένο σε κακής ποιότητας χαρτί, ώστε να «χαλάει» από τη χρήση, από το γνωστό μας πενηντάρικο, καθόρισε τους σκοπούς των κεφαλαιούχων στο να κερδοσκοπήσουν και να μας κάνουν φτωχότερους. Αν καταφέρναμε να προσδιορίσουμε το αγοραστικό επίπεδο της εποχής της δραχμής, σήμερα θα έπρεπε ο μισθός να φτάνει τις τρεις χιλιάδες ευρώ. Γιατί σήμερα ο εργαζόμενος δουλεύει τη μέρα για είκοσι κουλούρια, ή το ένα τέταρτο του μισθού του πάει για να αγοράζει το παιδί του μια τυρόπιτα κι ένα γάλα!!!