Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

«Δεν είναι δυνατόν να εκποιούνται τμήματα μιας ζωντανής χώρας χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι τοπικές παραδόσεις, ακόμα κι αν φαίνονται αλλόκοτες στους ξένους… Όμως, αυτές είναι οι παραδόσεις μας και η χώρα μας. Για πολλά χρόνια ζούσαμε υπό τη δικτατορία των κομουνιστών, σήμερα όμως διαπιστώνουμε ότι η ζωή υπό τη δικτατορία των επιχειρηματιών δεν είναι καλύτερη. Τους είναι παντελώς αδιάφορο σε ποια χώρα βρίσκονται».

-Γκριγκόρι Γκόριν, Ρώσος συγγραφέας

Υπάρχει μια περιοχή της πραγματικότητας που βρίσκεται πέρα από τα εμπειρικά δεδομένα, η οποία είναι απρόσιτη στην ανθρώπινη διανόηση. Δεν διδάσκεται, δεν διδάσκει. Καμιά φορά, ένας τυχερός, την ξαναβρίσκει μες τον σπαταλημένο χρόνο και δεν ξέρει τι να την κάνει. Καμιά φορά, ένας άτυχος, την βιώνει, σαν τον υπνοβάτη που περπατά στην άκρη της στέγης δίχως να πέφτει, χωρίς να ζει  αλλά και δίχως να πεθαίνει.

Δυστυχώς σ’ αυτή την περιοχή της εσφαλμένης πραγματικότητας έχει περιέλθει ο Έλληνας σήμερα. Στην έμφυλη αυτή κατάσταση, ψάχνει πρακτικά επί των αδυνάτων, αμφισβητεί τα δεδομένα, αντιλαμβάνεται την αδικία, και παρ΄ όλο που ο νους του επικροτεί την λογική ενάργεια, παρ’  όλο που η επικούρεια ψυχή του τον ωθεί στο αυτονόητο, εν τούτοις, μένει αδρανής.

Γνωρίζοντας τις πραγματικές αιτίες και τους αληθινούς υπαιτίους που τον οδήγησαν στη σημερινή του κατάσταση, αδιαφορεί γι΄αυτή τη γνώση, κι αφήνεται να παρασυρθεί στην ενοχή και να θεωρεί δική του υπαιτιότητα την αβελτηρία, τού «μαζί τα φάγαμε» και των ομοίων του. Σ’ αυτήν ακριβώς την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του βασίζεται και η κάστα των ανόητων που τον κυβερνούν και τον έχουν μετατρέψει από «άνθρωπο του γέλιου και της διπλοπενιάς» σε «άνθρωπο της θλίψης και της διπλοπενίας» . Σ’ αυτήν ακριβώς την ενοχική του συμπεριφορά βασίζονται οι δημαγωγοί του πολιτικού κατεστημένου, παρέχοντας λύσεις ανεδαφικές και καταστροφικές για τη ζωή του και το μέλλον των παιδιών του, απλώς και μόνο για να νέμωνται τον τόπο.

Ο σημερινός Έλληνας δεν μοιάζει μ’ εκείνον του παρελθόντος, που δεν είχε πρόσβαση στην αλήθεια των πολιτικών πεπραγμένων.  Η ηλεκτρονική δικτύωση, άλλα και η άμεση επαφή του με κάθε απόμακρη γωνιά της Ελλάδας, τον  έχουν βοηθήσει στο να ενημερώνεται συνεχώς, να μαθαίνει, να μετέχει, και να αντιλαμβάνεται έγκαιρα τα γεγονότα που τον αφορούν. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι βέβαιο πως ο κάθε Έλληνας γνωρίζει την παραβατικότητα των Μνημονίων, γνωρίζει ότι η εφαρμογή τους καταλύει τα καταστατικά δικαιώματα της χώρας, και γνωρίζει επίσης πως κανένα κράτος  δεν μπορεί να της τα στερήσει,  παρά μονάχα παράνομα και κατά παράβαση της Συνθήκης, οπότε και μπορεί να καταφύγει στα δικαστήρια της ΕΕ  και να κερδίσει την υπόθεση.

Ο σημερινός Έλληνας ξέρει πως αυτοί που υπέγραψαν τα Μνημόνια γνώριζαν πως είχαν να κάνουν με δανειστές κι όχι εταίρους. Γνώριζαν ότι οι δανειστές είναι Ομολογιούχοι κι όχι Μέτοχοι. Γνώριζαν ότι κρατούν στα χέρια τους χρέος κι όχι επενδύσεις. Πως δεν μετέχουν στις ζημίες ή στα κέρδη όπως αν ήταν Μέτοχοι, δεν αναλαμβάνουν ρίσκο όπως αν ήταν Επενδυτές, δεν συνδέουν τα κέρδη τους με τα έσοδα της Ελλάδας, δεν παίρνουν κυμαινόμενο μέρισμα όπως αν ήταν Μεριδιούχοι, αλλά λαμβάνουν σαν Ομολογιούχοι σταθερό επιτόκιο και η εγγύηση των τίτλων τους θα ικανοποιηθεί ακόμα κι αν πεθάνει κι ο τελευταίος Έλληνας. Ναι! Οι κυβερνώντες γνώριζαν πως οι δανειστές που συνέγραψαν τα Μνημόνια και τα υπέγραψαν, γράφουν παράλληλα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την ανάπτυξη, τα έσοδα, την ανταγωνιστικότητα, τα πετρέλαια, τους πολλαπλασιαστές, τα deals, την ΑΟΖ, τα stories. Επειδή δεν εξαρτάται το κεφάλαιό τους και τα κέρδη τους από την ανάπτυξη της χώρας, αφού υποθήκευσαν με τα Μνημόνια όλη την ελληνική περιουσία.

Το σημαντικότερο που επέφερε στη χώρα η πολιτική των Μνημονίων – πέρα από τη λανθάνουσα εφαρμογή της Ισότητας, Δικαιοσύνης, Ευμάρειας, στοιχεία βασικά ενός Δημοκρατικού πολιτεύματος -  είναι να καταστήσει τέσσερα  εκατομμύρια Έλληνες φτωχότερους των φτωχών.

 Γράφει σε άρθρο του ο Δελαστίκ : «Οι ουρές στο Σύνταγμα, όπου χιλιάδες φτωχοί κάτοικοι της Αθήνας προσήλθαν για να πάρουν πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που μοίραζαν δωρεάν οι αγρότες της Βοιωτίας, πρέπει να γέμισαν υπερηφάνεια τον Φόλκερ Κάουντερ. Η σκηνή θύμιζε έντονα τα συσσίτια επί γερμανικής Κατοχής της Αθήνας. Μπορεί εμάς να μας σφίχτηκε η καρδιά, αλλά για τους Γερμανούς αυτές οι σκηνές, απόρροια της πολιτικής Μέρκελ προς την Ελλάδα, θυμίζουν περασμένα (ναζιστικά) μεγαλεία».

Εδώ λοιπόν γεννώνται μερικά  ερωτήματα : Τι κάνει ο Έλληνας, μέσα σ’ αυτό το σαθρό οικονομικό μοντέλο που του επέβαλαν να ζήσει, οι εθνοσωτήρες του; Γιατί δεν αντιδρά; Πού βρίσκονται οι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών; Πού είναι οι επιστήμονες, οι δημοσιογράφοι, οι «εργατοπατέρες» του δικαίου και της τήρησης των νόμων; Πού είναι οι εφοπλιστές και οι ευεργέτες της χώρας; Πού βρίσκεται ο Κλήρος, η Εκκλησία, οι Διανοούμενοι, οι «Επαναστάτες», να αντιδράσουν, να φωνάξουν, να αγωνιστούν, εναντίον της ολιγαρχίας που σφετερίζεται το δημόσιο βίο;

Την έκφραση «κατασκευάζω συναίνεση» την βρήκα στο βιβλίο «Δύο ώρες διαύγειας» του Noam Chomsky που κι αυτός  τη δανείστηκε από τον Ουόλτερ Λίπμαν – μεγάλη μορφή της αμερικανικής δημοσιογραφίας του εικοστού αιώνα. Ο Λίπμαν, από το 1920 επέστησε την προσοχή στους τρόπους που χρησιμοποιεί η προπαγάνδα για τον έλεγχο των μαζών και την κατασκευή της συναίνεσης. Ο σκοπός είναι ένας. Η χώρα πρέπει να κυβερνάται από υπεύθυνους πολίτες, κι όλοι οι υπόλοιποι να κάθονται φρόνιμα ! Γι’ αυτό πρέπει να ελέγχονται οι σκέψεις τους και να ομαδοποιούνται σαν στρατιώτες.

Τον προπαγανδιστικό ρόλο στην Ελλάδα του σήμερα, τον ανέλαβαν τα ΜΜΕ και το Διαδίκτυο και ο ρόλος αυτός συνίσταται στο να κάνουν ό,τι πρέπει ώστε ο Έλληνας να παραμείνει παθητικός, υπάκουος, αστοιχείωτος και προγραμματισμένος. Προσανατολίστηκε  προς επιπόλαια πράγματα της ζωής, απομονώθηκε μέσα σε τεχνητά τείχη,  τρομοκρατήθηκε. Δεν είναι τυχαίο που τα σκληρά μέτρα λιτότητας επιβλήθηκαν σε βραχύ χρονοδιάγραμμα και εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται με όπλο το φόβο. Όσοι αρνούνται να υπακούσουν τους περιμένει η φυλακή και η αρπαγή της προσωπικής τους περιουσίας ! Ο έλληνας είναι από τη φύση του επαναστατική μορφή, αγαπάει την ελευθερία του, την οικογένειά του, το σπίτι του. Είναι «ηγέτης» των ιδεών,  «επικεφαλής» της αντίδρασης, «αρχηγός» της εξέλιξης και της ανεξαρτησίας. Η στέρηση των παραπάνω, σκοπό έχει την αποδόμηση της προσωπικότητας του που η σημερινή εκδοχή της είναι ο παλιός τρόπος που χρησιμοποιούν σε μουσουλμάνους κρατούμενους σε φυλακές που ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Φόβος και ψυχική βία : ο κρατούμενος εξαναγκάζεται να ξυρίζει τα γένια του, να κλωτσά το Κοράνι, να τρώει χοιρινό κρέας, να τυλίγεται με ισραηλινές σημαίες.

Ο Έλληνας λοιπόν βιώνει ακριβώς αυτή την κατάσταση. Καθώς ο σκοπός της ψυχικής βίας και της τρομοκρατίας είναι να αποδομηθεί η προσωπικότητά του (ώστε να συναινεί δίχως την παραμικρή αντίδραση στην επιβολή της φτώχειας του που δεκαπλασιάζει τον πλούτο των λίγων) , πρέπει να στερηθεί όλα όσα την συγκροτούν. Οι κυβερνώντες στη Ελλάδα πέτυχαν στον μέγιστο βαθμό αυτό που επεδίωκε η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ : κατέστειλαν την επαναστατική φύση του Έλληνα, εξαφάνισαν την προσωπικότητά του,  δημιούργησαν έναν νέο παγκόσμιο, υπάκουο πολίτη! Και η εξάπλωση της ελεύθερης αγοράς συνεχίζεται…

Ηρώ Καραμανλή