Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Μέ τήν Ἡμέρα τῆς Μητέρας νά κλείνει φέτος τά 101 χρόνια ἀπό τήν πρώτη φορά τοῦ ἑορτασμοῦ της, ἡ γιορτή παραμένει κυρίως γνωστή ὥς μιά ἀφορμή γιά δῶρα, ἐκδηλώσεις ἀγάπης καί συναισθηματικά ξεσπάσματα.

  Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι πώς ἡ γιορτή αὐτή ἔχει πολύ πιό μελαγχολικές ρίζες.  
Ξεκίνησε σάν μέρα μνήμης καί πένθους τῶν γυναικῶν πού εἶχαν χάσει τά παιδιά τους στόν πόλεμο καί ὑπενθύμιζε πώς ὑπῆρχε πολύ καί σκληρή δουλειά νά γίνει γιά τήν εἰρήνη. Ὅταν ἡ ἐπέτειος ἄρχισε νά παίρνει ἐμπορικό χαρακτῆρα, ἡ μεγαλύτερη ὑποστηρίκτριά της Αnna Jarvis, ἔκανε τά πάντα γιά νά τό πολεμήσει καταλήγοντας νά πεθάνει μόνη καί ἀπένταρη σέ ἕνα σανατόριο.  
  Ἡ Anna ποτέ δέν ἀπέκτησε δικά της παιδιά, ἀλλά ὁ θάνατος  τῆς μητέρας της τό 1905 τήν ἐνέπνευσε νά ὀργανώσει τούς πρώτους ἑορτασμούς τῆς Μέρας τῆς Μητέρας τό 1908.   Όλα ξεκίνησαν στή δεκαετία τοῦ 1850, ὅταν ἡ μητέρα τῆς Anna ξεκίνησε μαζί μέ ἄλλες γυναῖκες τῆς δυτικῆς Βιρτζίνια νά διοργανώνει ὁμάδες ἐθελοντισμοῦ. 
 

Ἡ πρώτη «Ἡμέρα τῆς Μητέρας» ἦταν ἀφιερωμένη στή βελτίωση τῶν συνθηκῶν υγιεινῆς καί τήν προσπάθεια μείωσης τῆς βρεφικῆς θνησιμότητας μέ τήν καταπολέμηση τῶν ἀσθενειῶν καί τόν περιορισμό τῆς μόλυνσης τοῦ γάλακτος. Σύμφωνα μέ τό ἱστορικό Katharine Antolini τοῦ Wesleyan College οἱ γυναῖκες φρόντιζαν καί τούς τραυματισμένους στρατιῶτες καί ἀπό τά δύο μέτωπα τοῦ ἀμερικανικοῦ ἐμφυλίου πολέμου (1861-1865) .  
Στά μεταπολεμικά χρόνια ἡ Jarvis καί οἱ ὑπόλοιπες γυναῖκες ὀργάνωναν πικνίκ ‘Φιλίας’ καί συμβολικές ἐκδηλώσεις μέ μηνύματα γύρω ἀπό τήν εἰρήνη καί τή συμφιλίωση τῶν δύο πλευρῶν.   Περίπου ἐκείνη τήν ἐποχή ἡ Julia Ward Howe, γνωστή γιά τή σύνθεση τοῦ » Ὕμνου μάχης γιά τήν Δημοκρατία » συνέταξε τή Διακήρυξη γιά τή Γιορτή τῆς Μητέρας καλῶντας τίς γυναῖκες νά ἀναλάβουν ἐνεργό πολιτικό ρόλο στὴν προώθηση τῆς εἰρήνης.   Ὅμως κυρίως ὑπεύθυνη γιά αὐτό πού ὀνομάζουμε σήμερα «Ἡμέρα τῆς Μητέρας» ἦταν ἡ κόρη της, Anna– ἡ ὁποία θά περνοῦσε το μεγαλύτερο μέρος τῆς μετέπειτα ζωῆς της ἀγωνιζόμενη αὐτό πού τελικά κατέληξε νά εἶναι.

  

 Ἡ Anna ποτέ δέν ἀπέκτησε δικά της παιδιά, ἀλλά ὁ θάνατος τῆς μητέρας της τό 1905 τήν ἐνέπνευσε νά ὀργανώσει τούς πρώτους ἑορτασμούς τῆς Μέρας τῆς Μητέρας τό 1908.   Στίς 10 Μαΐου ἐκείνης τῆς χρονιᾶς, οἰκογένειες συγκεντρώθηκαν σέ ἐκδηλώσεις στή γενέτειρα τῆς Jarvis στό Grafton τῆς West Virginia – μία ἐκκλησία πού τώρα ἔχει μετονομαστεῖ σέ Διεθνῆ Βωμό τῆς Ἡμέρας τῆς Γυναίκας – καθώς καί στή Φιλαδέλφεια, ὅπου ἡ Jarvis ζοῦσε ἐκείνη τήν ἐποχή, καί σέ πολλές ἄλλες πόλεις.   Σέ μεγάλο βαθμό κυρίως μέσῳ τῶν προσπαθειῶν τῆς Jarvis ἡ Ἡμέρα τῆς Μητέρας ἄρχισε νά γιορτάζεται σέ περισσότερες πόλεις, μέχρι πού ὁ πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Woodrow Wilson τό 1914 καθιέρωσε ἐπίσημα τήν δεύτερη Κυριακή τοῦ Μαΐου.  
«Γιά τήν Jarvis ἦταν ἡ μέρα πού πήγαινες σπίτι γιά νά περάσεις χρόνο μέ τήν μητέρα σου καί νά τήν εὐχαριστήσεις γιά ὅσα ἔκανε», ἔγραψε ἡ Wesleyan Antolini ἀπὸ τήν Δυτική Βιρτζίνια στή διδακτορική της διατριβή μέ τίτλο «Γιορτάζοντας τήν Μητρότητα: ἡ Anna Jarvis καί ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ἡμέρας τῆς Μητέρας της».   «Δεν έγινε για να εορταστούν όλες οι μητέρες. Ήταν για να εορταστεί η καλύτερη μητέρα που έχετε γνωρίσει ποτέ – η δική σου μητέρα – ως γιος ή ως κόρη.» Γι’ αυτό η Jarvis επέμενε στον ενικό αριθμό «Mother’s Day» και όχι στον πληθυντικό «Mothers’ Day», εξηγεί η Antolini.   Όμως η επιτυχία της Jarvis σύντομα μετατράπηκε σε αποτυχία, τουλάχιστον στα δικά της μάτια.   Η αρχική ιδέα της Anna Jarvis σύντομα μετατράπηκε σε χρυσωρυχείο για το εμπόριο, με επίκεντρο την αγορά λουλουδιών, γλυκισμάτων και ευχετήριων καρτών – μια εξέλιξη που ενόχλησε την Jarvis βαθιά. Έβαλε στόχο να αφιερώσει την αρκετά μεγάλη κληρονομιά της για να επιστρέψει τη Ημέρα της Μητέρας στις αρχικές της ρίζες. Ενσωματώθηκε στην Παγκόσμια Ένωση της Ημέρας της Μητέρας και προσπάθησε να ανακτήσει κάποιο έλεγχο της γιορτής.

Ὀργάνωσε μποϊκοτάζ, ἀπείλησε μέ μηνύσεις, ἐπιτέθηκε ἀκόμα καί στήν Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, Eleanor Roosevelt, ἐπειδή χρησιμοποίησε τήν Ἡμέρα τῆς Μητέρας γιά νά ἀντλήσει κεφάλαια γιά φιλανθρωπίες.   «Τό 1923 εἰσέβαλε σέ ἕνα συνέδριο ἐμπόρων ζαχαροπλαστικῆς στή Φιλαδέλφεια», εἶπε ἡ Antolini. Μιά παρόμοια διαμαρτυρία συνέβη δύο χρόνια ἀργότερα. «Οἱ Μητέρες τοῦ Ἀμερικανικοῦ Πολέμου», μιά ὀργάνωση πού ὑπάρχει ἀκόμα, χρησιμοποίησαν την Ἡμέρα τῆς Μητέρας γιά νά συγκεντρώσουν κεφάλαιο καί κάθε χρόνο πουλοῦσαν γαρύφαλα. Ἡ Anna ἀγανακτοῦσε, ὁπότε το 1925 εἰσέβαλλε σέ ἕνα συνέδριο πού ἔγινε στή Φιλαδέλφεια καί τελικά συνελήφθη γιά διατάραξη τῆς κοινῆς ἡσυχίας.»  

  Οἱ πυρετώδεις προσπάθειες της Jarvis συνεχίστηκαν τουλάχιστον μέχρι τίς ἀρχές τοῦ 1940

Το 1948 πέθανε σέ ἡλικία 84 ἐτῶν σέ ἕνα σανατόριο τῆς Φιλαδέλφεια.   «Αὐτή ἡ γυναῖκα, πού πέθανε ἀπένταρη σε ἕνα σανατόριο σε κατάσταση ἄνοιας, ἦταν μιά γυναῖκα πού θά μποροῦσε νά εἶχε ὠφεληθεῖ ἀπό την Ἡμέρα τῆς γυναίκας, ἄν τό ἤθελε», εἶπε ἡ Antolini. «Ἀλλά ἐναντιώθηκε σέ ὅσους τό ἔκαναν, καί αὐτό τῆς κόστισε τα πάντα, οἰκονομικά καί σωματικά.»   Σήμερα, φυσικά, ἡ Ἡμέρα της Μητέρας συνεχίζει νά εἶναι μιά ἡμέρα καταναλωτισμοῦ. Σύμφωνα μέ τήν Ἐθνική Ὁμοσπονδία Λιανικοῦ Ἐμπορίου οἱ Ἀμερικάνοι θά ξοδέψουν κατά μέσο ὅρο 168,94 δολλάρια.
  Οἱ συνολικές δαπάνες ἀναμένεται νά φτάσουν τά 19.9 δισεκατομμύρια δολλάρια.
ΠΗΓΗ : nationalgeographic