Δεν είναι τα σκάνδαλα στα οποία είναι βουτηγμένοι μέχρι το
λαιμό.
Δεν είναι οι πράξεις τους που οδήγησαν στην αυτοκτονία
δέκα χιλιάδες 'Ελληνες.
Ούτε τα Μνημόνια που υπέγραψαν και κατάστρεψαν το
μέλλον των παιδιών μας.
Δεν είναι οι άθλιες πρακτικές τους που τα αποτελέσματά τους
φάνηκαν στα υψηλά ποσοστά ανεργίας, στη δυσβάσταχτη
φορολογία, στο να ζουν οι μισοί πολίτες κάτω από το όριο
της φτώχειας.
Υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό από όλα αυτά. Κάτι που όταν το αντιλαμβάνομαι μου φέρνει ανατριχίλα από τον τρόμο. Είναι το θράσος που έχουν ακόμα και βγαίνουν μπροστά μου λέγοντας ότι θέλουν να με σώσουν, είναι η ξετσιπωσιά, η βρώμα, η δυσωδία που αναδύεται από το στόμα τους όταν μιλάνε.
Είναι το γεγονός ότι έπαψαν να με υπολογίζουν σαν άνθρωπο και η διαπίστωση ότι ξέρουν πως με κοροϊδεύουν και ξέρουν ότι το ξέρω κι εγώ, παρ' όλα αυτά, θα συνεχίσουν να το κάνουν με αδιαντροπιά, με μίσος, με αναλγησία.
Είναι επικίνδυνοι κι αν δεν τους τελειώσουμε πολιτικά, θα μας τελειώσουν αυτοί.
Θα μας στήσουν στα δύο μέτρα και θα μας πυροβολήσουν με ευχαρίστηση φωνάζοντας με πάθος ότι μας σώζουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου