ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ !!!

              Τό πιό φοβερό δέν εἶναι ἡ πείνα, 
    δέν εἶναι ἡ ἀνεργία, δέν εἶναι κἄν ἡ ἔνδεια. 

Δέν εἶναι ἡ ἀηδία ὅταν ἀκοῦς ὁλημερίς σκουπίδια τοῦ συστήματος νά κάνουν πολιτικές ἀναλύσεις σε τηλεοπτικά παράθυρα. Δέν εἶναι ἡ ἀδικία πού αἰσθάνεσαι γιά την προπαγάνδα πού βολιδοσκοπεῖ, ἐπηρεάζει καί στρεβλώνει τήν ἄποψη τῆς κοινῆς γνώμης. Δέν εἶναι ἡ βεβαιότητα πού ἔχεις ὅτι σοῦ λένε συνεχῶς ψέματα γιά νά σέ ἀποκοιμίζουν. 

Τό πιό φοβερό εἶναι ν' ἀλλάξεις ὅλα σου τά ὄνειρα μέ μιά θέση γκαρσονιοῦ σέ ἕνα ὑπόγειο μπάρ. 

Ἐκεῖ τελειώνουν ὅλα. Ὁ ἀγῶνας σου γιά το πτυχίο, ἡ ἐξοικονόμηση χρημάτων γιά τό μεταπτυχιακό, ἡ νεανική φλόγα, οἱ ἐλπίδες, τά ὄνειρα, νά κάνεις τόν κόσμο σπουδαῖο, τόν ἑαυτό σου μεγάλο, τό αὔριο καλύτερο.

Ἄχρηστο τό πτυχίο σου. Ἄχρηστο τό μεταπτυχιακό. 'Ἔγινες σερβιτόρος και σερβίρεις τον τύπο με τά μαῦρα γυαλιά, τό μαῦρο κοστούμι, τό μαῦρο πουκάμισο, πού μιλάει στό κινητό. Γύρω οἱ μπράβοι σέ ἑτοιμότητα, δίπλα του ἕνα τσιράκι, τοῦ κρατάει τό ποῦρο, γυρνάει ο μαυρογυαλοῦρος τραβάει μιά ρουφηξιά και συνεχίζει νά μιλάει στό κινητό. Ποιός εἶναι, ἀναρωτιέται ἡ ἀήττητη ἠλιθιότητα πού τριγυρνάει στό μπάρ βαμμένη ξανθιά μέ μαῦρες ρίζες καί στῆθος σιλικόνης. Εἶναι λεφτάς, ἔχει πολλά λεφτά, εἶναι διάσημος. Πῶς ἔχει τόσα λεφτά, τί δουλειά κάνει; Ἀπροσδιόριστο...

Οἱ λεφτάδες στή χώρα μας δέν ἐργάζονται, ἔχουν. Κάτι γενικῶς. Προμήθειες, πλαστά τιμολόγια, εἰκονικά συμβόλαια, πωλήσεις φαρμάκων στά Νοσοκομεῖα στήν τριπλάσια τιμή, ἐκμετάλλευση ἀκινήτων τῆς ἐκκλησίας, καταπατήσεις δημοσίων ἐκτάσεων, φακελάκια, συγκροτήματα κατοικιῶν στή Μύκονο μέ ἀλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο γιά τήν περίπτωσή τους, αὐξήσεις κεφαλαίων μέ ἀέρα, τραπεζικά δάνεια δίχως ἐμπράγματες ἐξασφαλίσεις, offshore ἑταιρεῖες, μπράβους, ποῦρα, χοντρούς σβέρκους. Δέν ἐργάζονται, δέν δημιουργοῦν, ἀλλά ἔχουν. Ἔχουν διασυνδέσεις. Σωστούς ἀνθρώπους στίς σωστές θέσεις. Δέν βγάζουν χρῆμα, ὑπεξαιροῦν. Μιά χώρα πού δέν παράγει τίποτα κι ἔχει τόσους πολλούς λεφτάδες. Μέ ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια τοποθετημένα σέ τράπεζες τοῦ ἐξωτερικοῦ.

Οἱ λεφτάδες στή χώρα μας ξέρουν πολύ καλά ἀπό πού προέρχονται τά χρήματά τους. Τά ἀντιμετωπίζουν καί οἱ ἴδιοι ὥς προϊόν ἐγκλήματος. Τά τρῶνε γρήγορα καί ἐπιδεικτικά. Ὅπως οἱ gangsters. Σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο μόνο μία ἄρχουσα τάξη ἔχει υἱοθετήσει ὥς τρόπο ζωῆς τό lifestyle τῆς κολομβιανῆς μαφίας. Οἱ Ἕλληνες λεφτάδες. Ὑπέρλαμπροι γάμοι, πανάκριβα διαζύγια, ὁ ἕνας ἁρπάζει τή γυναῖκα τοῦ ἄλλου, φανταχτερά πάρτυ, τηλεοβυζούδες και μεγαλοδημοσιογράφοι τῆς δεκάρας, σκουπίδια, ἐμετός. Θηριώδη τζίπ σέ στενά δρομάκια, παρκαρισμένες πόρσε ἔξω ἀπό τά κλάμπ, γουόκι τόκι, μπράβοι, ἀπόλυτες μέ στῆθος σιλικόνης, χοντροί σβέρκοι. Ἀγοράζουν παρέες, δημοσιότητα, συνειδήσεις.

Στόν ὑπόλοιπο κόσμο οἱ πραγματικοί λεφτάδες μοιάζουν μέ φοιτητές τῶν 'Εξαρχείων. Σνίκερς, φοῦτερ καί κουκοῦλες. Ἀνακάλυψαν ἕνα τσιπάκι κι ἔστησαν τήν Microsoft, ὁραματίστηκαν μία κοινότητα κι ἔφτιαξαν τό FaceBook, φαντάστηκαν ἕνα πρόγραμμα καί δημιούργησαν τήν Apple, βάζουν τήν ἑταιρεία τους στό χρηματιστήριο ἔναντι ἑκατό δισεκατομμυρίων δολλαρίων φορῶντας τζίν, στό ὑπόγειο τοῦ σπιτιοῦ τους παίζουν ἀκόμα Nirvana μέ τίς φοιτητικές τους κιθάρες. 

Ἐδῶ δέν ὑπάρχουν κιθάρες. Ούτε Πανεπιστήμια, ούτε διδακτορικά. Ἐδῶ ὑπάρχει ἡ ἑλληνική ληστρική μπαμπεσιά, ὁ μπάρμπας ἀπό την Κορώνη, τά δικά μας παιδιά. Ἐδῶ ἐπιβιώνουν οἱ ἀσυδωσίες, τά κλοπιμαία, οἱ σαπουνόπερες, οἱ σαραντάρες πού βγαίνουν ἀπό τόν πλαστικό μέ ἐφηβικό μποῦστο εὐελπιστῶντας νά τίς προσέξουν οἱ χοντροί σβέρκοι.

Ἡ Ἑλλάδα, ἀδιόριστη πτυχιοῦχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στό κρεβάτι γιά μιά μονιμοποίηση στό δημόσιο, ὑπέρβαρη πηδάει ἀπό το μπαλκόνι. Γυρνάει το ρολόϊ μιά ὥρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακῆς, ἑτοιμάζεται γιά τόν βαρύ χειμῶνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, ἐν πλήρει συγχύσει, δηλώνει ἀθώα.

- Μάνα παραιτήθηκα από τό μπάρ. Μέ δέχθηκαν σέ Πανεπιστήμιο τοῦ Όσλο γιά τό Διδακτορικό μου.
- Στό καλό παιδί μου. Ναί, ναί, νά πᾶς. Καί κοίτα, μήν ξαναγυρίσεις πίσω, ἐδῶ στή σαπίλα...