Αν κάποιος διαβάζοντας αυτό το κείμενο συμπεράνει ότι είμαι
αριστερή ή διεθνίστρια, έχει πρόβλημα και πρέπει να το κοιτάξει.
Δεν είμαι
αριστερή, ούτε διεθνίστρια είμαι, αντίθετα μάλιστα, συγκαταλέγομαι ανάμεσα
στους πρώτους ανθρώπους που πολέμησαν τον διεθνισμό και την παγκοσμιοποίηση με
σθένος και πάθος. Και αγωνίστηκα εναντίον της New age επειδή πιστεύω πως ο
σκοπός της πολτοποίησης των μαζών και
της εξάλειψης της διαφορετικότητας των λαών θα έχει ως αποτέλεσμα να
ισχυροποιήσει τους ήδη ισχυρούς αφέντες του πλανήτη και να δημιουργήσει δύο
ανθρώπινες τάξεις, την ηγετική τάξη και την τάξη της σύγχρονης δουλείας. Και
χωρίς να έχω καμία διάθεση να ευλογήσω τα γένια μου, ήδη συμβαίνει.
Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα, παρατηρείται για άλλη μια
φορά, το φαινόμενο του διχασμού εξ αιτίας της μαζικής μετανάστευσης λαών που τα
κράτη τους βουλιάζουν στη διαφθορά, την οικονομική ανυπαρξία ή τον πόλεμο. Η ελλιπής
γνώση του πραγματικού προβλήματος, η εμπάθεια, η άρνηση αλλαγής νοοτροπίας, οδηγούν στο φόβο. Το καταφύγιο του φόβου είναι
οι προλήψεις, οι δεισιδαιμονίες και η βία. Η ανάγκη να βρεθεί λύση στο πρόβλημα
αντιπαρέρχεται εκείνης του τρόμου που διακατέχει τον άνθρωπο μπροστά στις μεγάλες
αλλαγές.
Αν ανοίξουμε το χρονοντούλαπο της ιστορίας του κόσμου, θα
διαπιστώσουμε ότι βρίθει γεγονότων εγκληματικών που ξεπήδησαν μέσα από την
άγνοια της γνώσης και του φόβου. Η περίοδος των «σκοτεινών αιώνων» για
παράδειγμα, χαρακτηρίζεται σαν οπισθοδρόμηση της εξέλιξης του ανθρώπου, με την
επικράτηση του σκοταδισμού που επέβαλε η Εκκλησία με τον σκληρό διωγμό στις
θετικές επιστήμες και στις ανθρωπιστικές ιδέες. Αποτέλεσμα όλης αυτής της
κατάστασης ήταν η επιστήμη να προχωρεί αργά προς τα εμπρός μέσα από δυσκολίες
και με την αυτοθυσία πολλές φορές των επιστημόνων.
Το έτος 1000 μ.Χ. είναι
γεμάτο φόβο και προλήψεις. Η λογοτεχνία του 19ου αι. μας έχει δώσει πολλές γραφικές
εικόνες και πλήθος περιγραφές της νύχτας της 31ης Δεκεμβρίου του έτους 1000
όταν τα πλήθη έντρομα κατέκλυσαν τους ναούς περιμένοντας το τέλος της ανθρωπότητας.
Το πρωί όμως, και σύμφωνα πάντα με την ρομαντική παράδοση, ξημερώματα της 1ης
Ιανουαρίου του 1001, ο κόσμος κατάπληκτος, συγκινημένος και ενθουσιασμένος είδε
ότι όλα είναι στη θέση τους. Ο Rodulfus Glaber ερμηνεύει το γεγονός σε ένα του
κείμενο : «Περίπου τρία χρόνια μετά το έτος 1000 η γη άρχισε να σκεπάζεται με
μια λευκή χλαμύδα εκκλησιών…».
Αλλά ας μην πάμε μακρύτερα. Το 1999 η κινδυνολογία ήταν και
πάλι σε έξαρση. Κάποιοι μιλούσαν για μικρές διακοπές ρεύματος, κάποιοι άλλοι
μιλούσαν για αεροπλάνα που θα έπεφταν, κάποιοι τέλος έβρισκαν την ευκαιρία να μιλήσουν
για το τέλος του (δυτικού) πολιτισμού. Τα υπολογιστικά συστήματα μάς
εκδικούνταν. Η κοινωνία μας βασίστηκε σε αυτά χωρίς να έχει φροντίσει να έχει
εναλλακτικό «σχέδιο διαφυγής». Στις ΗΠΑ, όπου η ανησυχία πήρε διαστάσεις υστερίας,
άνθρωποι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους και κατέφευγαν σε μεγάλα ράντσα μακριά από
τις πόλεις μαζί με προμήθειες μηνών.
Ποια δημοσιεύματα να πρωτοθυμηθώ;
Το «πρόβλημα του 2000» δεν είχε καμία σχέση με ιό, αλλά αυτό λίγο
ανησυχούσε τους κινδυνολογούντες. Σημασία είχε ότι εξαιτίας του τα υπολογιστικά
συστήματα θα μπερδεύονταν και θα ελάμβαναν το έτος 2000 ως 1900, επειδή
κατέγραφαν εσωτερικώς το έτος χρησιμοποιώντας μόνο τα τελευταία δύο ψηφία του
(99 αντί για 1999, 00 αντί για 2000).
Το πρόβλημα ήταν πολύ πραγματικό.
Τσιπάκια με ρολόι πραγματικού χρόνου υπήρχαν παντού, από τις αυτόματες μηχανές
τραπεζικών συναλλαγών μέχρι τα συστήματα προστασίας στις ηλεκτροπαραγωγικές
μονάδες. Οι επιπτώσεις εξ αιτίας δυσλειτουργιών λόγω του προβλήματος του 2000 αναμένονταν
τεράστιες επειδή θα ήταν αθροιστικές. Τελικά, μπήκε ανώδυνα στη ζωή μας ο 21ος αιώνας
και ο εφιάλτης που διατυμπάνιζαν οι
καταστροφολόγοι πέρασε σαν ένα κακό όνειρο.
Θέλω να πω μ’ αυτά τα παραδείγματα πως ο κόσμος διχάζεται και θα διχάζεται πάντα κυρίως
επειδή κάποιοι θέλουν να γίνεται έτσι.
Είναι πιο εύκολο να χειραγωγείς τη μάζα όταν αυτή δεν είναι συμπαγής, όταν τα
μόριά της είναι εύπλαστα, χυτά και παρασέρνονται όπου φυσάει ο άνεμος. Πολιτική
τακτική με σίγουρα αποτελέσματα από αρχαιοτάτων χρόνων : «διαίρει και
βασίλευε»…
Το τελευταίο διάστημα έχω ακούσει κι έχω διαβάσει πολλά
άρθρα σχετικά με το φαινόμενο της μετανάστευσης. Τα πιο πολλά αστεία, άλλα σου
προκαλούν τρόμο και φρίκη, μερικά αναπαράγουν το μίσος με ανυπόστατα ψεύδη, και ελάχιστα από αυτά
προσεγγίζουν το θέμα εμπεριστατωμένα και στις
πραγματικές του διαστάσεις.
Αν κάποιος σκεφτεί ορθολογιστικά και βρεθεί
στην εξαίσια εκείνη διάθεση να αντικρύσει τα γεγονότα αντικειμενικά, θα αντιληφθεί
πως σε κάθε μεταναστευτική κίνηση λαών ανά τους αιώνες, τα μόνα θύματα υπήρξαν
οι ίδιοι οι μετανάστες.
Οι άνθρωποι, από παλιά ως σήμερα, μεταναστεύουν για δύο
κυρίως λόγους. Για να αποφύγουν τον πόλεμο αναζητώντας την ειρήνη και για να
αποφύγουν την οικονομική εξαθλίωση προσβλέποντας σε ένα καλύτερο μέλλον. Τα υπόλοιπα είναι κινδυνολογίες και
πολιτική προπαγάνδα.
Θα συμφωνήσω βέβαια
και μ’ εκείνους που ισχυρίζονται πως ανάμεσα στους μετανάστες υπάρχουν και
κακοποιά στοιχεία. Σαφώς και υπάρχουν. Αν οι μετανάστες προσέγγιζαν τη βόρεια
Ευρώπη μέσω ‘Αρη, και στον ‘Αρη θα υπήρχαν. Παντού, σε κάθε τόπο, και σε κάθε
ανθρώπινη κατηγορία είναι αποδεδειγμένο
πως υπάρχουν εγκληματικές φυσιογνωμίες. Και μόνο γι' αυτό τον λόγο, είναι
απαράδεκτη η γενίκευση. Δεν έχεις δικαίωμα να επιδίδεις ευθύνη σε όλους τους γιατρούς
επειδή ένας ανόητος σου πήρε φακελάκι. Δεν μπορείς να καταδικάζεις όλους τους δασκάλους
επειδή ένας άθλιος είναι παιδόφιλος. Δεν πρέπει να κατακρίνεις όλους τους παπάδες
επειδή ένας απ’ αυτούς έχει επιδείξει ανάρμοστη συμπεριφορά. Η γενίκευση είναι
η καταισχύνη του ανθρώπινου είδους, είναι η στασιμότητα στην ατομική και
συλλογική εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας, είναι το πισωγύρισμα στους «σκοτεινούς
αιώνες».
Ο ερχομός του 21ου αιώνα γκρέμισε τις κινδυνολογίες και καταδίκασε
στην αφάνεια τους εικοτολόγους. Αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων πως μόνο ένας κίνδυνος
επιβραδύνει τον ρυθμό της ανάπτυξης, εκείνος της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης
και των πολεμικών εξοπλισμών. Όμως, η απόκτηση της γνώσης και η εξέλιξη στην τεχνολογία
και στις επιστήμες, δημιουργούν τις αντίστοιχες μεγάλες ευκαιρίες.
Όλα αυτά, συνδυασμένα με την αγάπη, και ο κόσμος θα ξαναβρεί την ανθρωπιά του
και η ανθρωπότητα θα κάνει και πάλι ένα βήμα παρά πέρα…
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΑΡΓΥΡΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου