‘Οσοι έχουν συνείδηση μένουν άναυδοι μπροστά σ΄ αυτό το χάος των σκιών, στην ξέφρενη αθλιότητα της τρομοκρατίας, στην αποτελεσματική καταστροφή που εκδηλώνεται από υπανθρώπους.

Ποιά είναι αυτή η ομάδα των Αθλίων που κάθε Καλοκαίρι σπέρνει τον πύρηνο όλεθρο; Είναι τα Τέρατα που γεννά καμιά φορά η Δημοκρατία με τη μέθοδο της αβιογένεσης. Είναι τα ύπουλα ερπετά που για μήνες τρέφονται στους κόλπους της κι έπειτα στρέφουν το κεφάλι και την τσιμπούν θανατηφόρα. Είναι το σκοτάδι και το γκρέμισμα της ανθρωπιάς το γκέτο αυτό των Αθλίων, που μοιράζει το θάνατο και τον όλεθρο δίχως οίκτο και χωρίς διάκριση.

Οι μανιασμένοι αυτοί βρυκόλακες που σηκώνονται από το νεκροκρέβατο του βούρκου τους κάθε Καλοκαίρι κι επιδεικνύουν την ψυχική τους ανεπάρκεια και την πνευματική τους αναπηρία δημιουργώντας θύματα και "κρανίων τόπους", δεν είναι οικοπεδοφάγοι, δεν είναι Έλληνες, δεν είναι πολιτικές σκοπιμότητες. Εκατόν ογδόντα εστίες σε μια μέρα, είναι έγκλημα τερατογέννεσης. Είναι ο πάτος. Πιο κάτω δεν έχει. Η ανακεφαλαίωση του σιχαμερού μεσαιωνικού σκοταδισμού και του φόβου, βρήκε επάξιο σύγχρονο εκπρόσωπο, στις Πράξεις και τις Ημέρες της ομάδας αυτών των αθλίων.

Την "επιχείρηση" τους, τη σιγοντάρουν υστερικά και τα ΜΜΕ.  Φρίκη! Είδα ρεπόρτερ να ουρλιάζουν υστερικά και να λένε επί μέρες τα ίδια και τα ίδια. Είδα μια εικόνα μ΄ένα καμμένο σπίτι που "παιζότανε" επί ώρες κι επί ημέρες στην οθόνη μου, συνεχώς το ίδιο πλάνο. Κατέβηκα κι είδα από κοντά την καμμένη γη. Πέταξα από ψηλά κι αντίκρυσα το αβάσταχτο τοπίο. Αλλά σάς ορκίζομαι, τρόμαξα περισσότερο αυτές τις μέρες βλέποντας τα μεγάλα κανάλια της τηλεόρασης να σπέρνουν τον πανικό.
Ύπουλα ερπετά λοιπόν, υπάρχουν και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κυρίως για να σκορπούν την μαζική υστερία. Αναγνωρίζονται εύκολα κάτω απ΄τα πάθη, τους ηρωισμούς, τις αυτοθυσίες, τις μανίες, ο σκυθρωπός όχλος των ανώνυμων από τη μια, και τα κατακάθια της δημοσιογραφίας από την άλλη. Ιδίως στην τηλεόραση. Σ΄αυτήν έχει μαζευτεί ό,τι ταλαντεύεται. Ο,τι διστάζει, επιδεικνύεται, κρίνει και καταδικάζει, υπάρχει στην τηλεόραση. Ο καθένας απ΄αυτούς, κάποιον φοβάται. Καθένας απ΄αυτούς, μέσα στο φόβο του υποστηρίζει τη Δημοκρατία και την πρόοδο. Μόνο που η δική του πρόοδος, στηλιτεύει εκείνον που ζει και τον θεοποιεί μόλις πεθάνει. Τέτοια είναι η αντικειμενικότητα τους για την "καθαρή" είδηση. Σ΄αυτούς βασίζεται και η ομάδα των Αθλίων και κάνει το παιχνίδι της. Οι παρανοϊκές αντιδράσεις των ΜΜΕ και ορισμένων δημοσιογραφίσκων της θλίψης του ξεπερασμένου αιώνα, αναβαθμίζουν το "έργο" τους και το κάνουν γνωστό στις μάζες με κρίσεις πανικού  και υστερίας.

Σ΄αυτό αποσκοπούν οι Βρυκόλακες και καίνε την ψυχή της Ελλάδας... Στο να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει κράτος. Ότι είμαστε ανίκανοι. Ότι είναι αλήθεια αυτά που διαδίδουν για εμάς: Ότι δεν μπορούμε μόνοι μας...

Όταν έπεσαν οι δίδυμοι Πύργοι και σκοτώθηκαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι, όταν καταρρακώθηκε το αμυντικό σύστημα της Αμερικής - ποιος θα το πίστευε ότι η αμυντική και κρατική μηχανή του πιο δυνατού κράτους παραβιάστηκε με τόση ευκολία - οι Αμερικανοί συσπειρώθηκαν και ενώθηκαν μπροστά στη γελοιοποίηση των αμυντικών συστημάτων τους και μπροστά στην μεγάλη τραγωδία τους.

Το τρομερό αυτό φαινόμενο του διχασμού που στην Ελλάδα "αναζωπυρώνεται" σε στιγμές Βιβλικών καταστροφών, σπάνια θα το δει ένας παρατηρητής να συμβαίνει σε άλλους λαούς. Και σπάνια θα το υποδαυλίσουν οι ξένοι δημοσιογράφοι.

Γι΄αυτό λέω πάντα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που απειλεί την Ελλάδα, είναι ο διχασμός που τον τρέφουμε εμείς οι ίδιοι. Εμείς οι Έλληνες !